Anatomia i fizjologia układu płciowego męskiego.
- Prącie (członek męski, penis) – jego wzwód umożliwia podjęcie współżycia płciowego przez mężczyznę i wprowadzenie nasienia do pochwy kobiety.
- Cewka moczowa – służy do odprowadzania moczu z pęcherza moczowego na zewnątrz, a podczas wytrysku nasienia zapewnia jego transport.
- Zwieracz zewnętrzny cewki moczowej – umożliwia świadomą kontrolę oddawania moczu, jego skurcz podczas wytrysku nasienia zapobiega mieszaniu się nasienia z moczem.
- Moszna – chroni zawarte w niej narządy przed urazami mechanicznymi oraz pełni funkcje termoregulacyjne, ponieważ położenie jąder na zewnątrz ciała zapewnia im nieco niższą temperaturę niż w jamie brzusznej, co jest konieczne do prawidłowego dojrzewania plemników.
- Jądro (gonada męska) – to parzysty gruczoł płciowy męski, w którego kanalikach plemnikotwórczych odbywa się proces wytwarzania plemników. Jądra wydzielają do krwi hormony płciowe męskie – androgeny.
- Nasieniowód – służy do transportu nasienia. Bańka nasieniowodu to magazyn plemników. Tworzy również przewód wytryskowy.
- Gruczoł pęcherzykowy (pęcherzyk nasienny) – produkowana przez niego wydzielina stanowi materiał energetyczny dla plemników, zapewnia żywotność i zdolność zapładniającą plemników.
- Przewód wytryskowy – zapewnia szybki transport nasienia podczas wytrysku.
Jak pracują hormony u mężczyzny?
Podwzgórze, które stanowi część mózgowia, modyfikuje ilości wydzielanych w nim neurohormonów regulujących czynności przysadki mózgowej. W podwzgórzu wydzielany jest m.in. GnRH. Jest to hormon uwalniający gonadotropiny (ang. Gonadotropin Releasing Hormone), które oddziaływują na gonady męskie (jądra).
Przedni płat przysadki mózgowej wydziela dwie gonadotropiny:
1) FSH (Folitropina) – wpływa na wytwarzanie i dojrzewanie plemników w kanalikach plemnikotwórczych jąder.
2) LH (Lutropina) – pobudza komórki śródmiąższowe jąder do wydzielania androgenów (np. testosteron).
Testosteron – to najsilniejszy androgen, jego prawidłowe wydzielanie jest niezbędne do utrzymania procesu wytwarzania plemników.
Między wydzielaniem gonadotropin, GnRH i testosteronu istnieje współzależność o charakterze sprzężenia zwrotnego. Zwiększenie stężenia testosteronu w surowicy krwi hamuje wydzielanie GnRH i gonadotropin. To z kolei hamuje wydzielanie testosteronu. Natomiast niskie stężenie testosteronu we krwi odblokowuje wydzielanie GnRH i gonadotropin, co zwiększa wydzielanie testosteronu.
